Jest
to epoka, która otwiera czasy nowożytne. Przepaść pomiędzy „starą”, a „nową”
kulturą europejską jest wielka, ponieważ na przełomie XV/XVI wieku we Włoszech,
a w XVI wieku w innych częściach kontynentu, zmieniło się bardzo myślenie
człowieka, jego podejście do sztuki, tradycji filozoficznej i literackiej.
Przemiany te nie nastąpiły jednak z dnia na dzień. Przełom idei to proces, na
który składają się wydarzenia historyczne, sytuacja polityczna, a także
zjawiska społeczne.
Odrodzenie
była to epoka wielkich indywidualności. Każdy, kto posiadał talent, chciał go
rozwijać wszechstronnie. Człowiek nie był zorientowany na jedną dyscyplinę i
bardzo często pełnił wiele funkcji jednocześnie: zawodowych, społecznych,
politycznych, artystycznych. Wspaniałymi przykładami takich ludzi mogą być:
Leonardo da Vinci oraz Michał Anioł, którzy interesowali się techniką, różnymi
dziedzinami sztuki i filozofią. W renesansie pojawiło się wielu geniuszy,
których osiągnięcia do dziś wzbudzają podziw i szacunek, gdyż znajdują
praktyczne zastosowania.
Renesans
był epoką, w której dominowała jeszcze łacina. Był to uniwersalny język, który
wykorzystywała wykształcona Europa. Renesansowa łacina była jednak bardziej
przejrzysta od średniowiecznej, odzyskała swój starożytny blask, urok i piękno.
Wielu pisarzy było wtedy twórcami dwujęzycznymi, rozwijały się, więc literatury
i języki narodowe.